Na een kleine acht weken, vier daarvan aan vakanties gerelateerde doorlooptijd kon ik gisteren mijn interieur weer uit Leeuwarden ophalen. Aangezien dat geheel te groot is voor de E39 hebben we de MB sprinter van mijn ouwe heer meegenomen. Bij aankomst in Leeuwarden was Rutger, de eigenaar van de Stoffeur nog bezig met de laatste puntjes. Omdat ik ook nog langs Ivo wilde zijn we eerst naar Franker doorgereden om wat spulletjes op te halen. Die had Martin al klaar gelegd, dus dat was een kort bezoekje waarbij ik ook nog een strakke sierlijst voor de linker regengoot heb kunnen scoren. Tegen half vijf waren we weer terug bij Rutger om het interieur op te halen.
Je ziet aan het resultaat dat je met vakmensen te maken hebt. Ze hebben passie voor hun vak en oog voor de details en dat zie je terug. Tijdens de koffie bleek Rutger zelf ook een echte BMW enthousiast die vroeger ook een E28 reed. Na het inladen van de spullenboel was het tegen kwart over vijf weer tijd voor de lange terugweg naar het Twentse. Deze kostte door omstandigheden wat meer tijd dan gedacht, maar cést ca !
Omwille van het beheersen van de projectrisico’s was het plan altijd al om het interieur met zo min mogelijk vertraging in te bouwen. Omdat hoofdsteunen achter ook bij de DC91 geen standaard uitrusting zijn en ik deze wel graag wilde hebben moest ik de houders voor deze inbouwen. Deze zitten in de kofferbak achter de bekleding voor de rugleuning.
Omdat de plaatsing van de rugleuning vanwege omvang en vorm niet zo triviaal is heeft mijn jongste zoon (Thomas) een handje geholpen. Ik had daar twee uitdagingen, enerzijds de achterbank die voor het her bekleden helemaal uit elkaar gehaald moest worden, anderzijds omdat de beugels voor het vastbouten van de rugleuning waren omgebogen. Weet niet wat de reden daarvan was, maar dat moet lang geleden, dus voor het aanleveren van de achterbank aan de bekleder al zijn gebeurd. Gelukkig had ik de oude rugleuning nog als referentie voor de constructiemaat.
De achterbank was wat gemakkelijker om te plaatsen en dan ontstaat ook een eerste esthetische beeld. Daarbij valt op dat de banen in de rugleuning niet helemaal precies op die van de achterbank aansluiten. Dat is in de folder natuurlijk wel zo, maar in productie bijna nooit. Dat bleek ook uit een paar andere voorbeelden met zowel stof als leer die ik in mijn DC91 fotoarchief heb staan. Is dus op zich prima. De montage van de voorstoelen bleken wel triviaal, dus die zaten er zo in.
We zijn er nog niet, maar al met al komt de afronding van het project dus steeds meer in zicht. Vooral als de deurpanelen erop zitten zijn het vooral een paar restpunten in de diverse werkpakketen. Voor montage van de deurpanelen moet ik eerst de kabeldoorvoerrubbers van de achterdeuren vervangen, maar als dat is gebeurd kan het snel gaan. Een of twee weekenden nog en dan zijn we terug bij af.
