Daar heb je gelijk in! Maar wat was dan wel het hoogtepunt, ja dat was de Kleine Jerta denk ik, of het kamp dat we daar hadden opgeslagen.
Vorig jaar was ik natuurlijk al eens boven de poolcirkel geweest, maar ik heb toen geen lange wandeling gemaakt. Er is natuurlijk wandelen en wandelen, maar ik wandel met een rugzak waar alles in zit om je zolang te redden als je vooraf bedacht hebt. Dus een tent, luchtbed, slaapzak, eten, koken, brandstof, alles. Er zijn daar wel hutten, ook op de tocht die we gewandeld hebben, maar dat geeft toch een andere beleving. Ik had het ook al wel eens gedaan voor 5 a 6 dagen, maar nog nooit voor 12. Dus dat kwam neer op een rugzak met eten en nog wat andere spullen.
Aangezien ik dat eind al eens gereden had, zat ik er niet op te wachten om van Stockholm nog eens naar Kiruna te rijden. Sappemeer-Stockholm is 1383km en dat is een flink eind. Ik heb het wel eens in 11 a 12 uur gedaan maar dan ben je aan het jagen. Pak je die 1400km naar het zuiden vanuit Sappemeer, dan zit je in Marseille. Maar op weg naar Kiruna dan ben je na die 1400km dus halverwege: Stockholm-Kiruna is nog eens een dikke 1200km. Heel, erg, ver dus. Dus dan maar met de trein! 15 uur lang.
Aangekomen in Kiruna waren we er nog niet, want deze wandeling is van A naar B in een lijntje en niet in een cirkeltje. Liften heeft ons naar Kilpisjärvi in Finland gebracht: Nog eens 290km. Deze tocht met een Syriër, twee Zweden, een kerkbusje en een Pool heeft ons langs plaatsen als Svappavaara, Vittangi, Soppero en Karesuando gebracht.
Kilpis ligt een 10km van het Treriksröset af, ofwel het drielandenpunt met Finland, Noorwegen en Zweden. Dat was onze eerste etappe en daarna ging het echt de wildernis in.
De gele betonnen klomp is het punt, gebouwd in 1901 terwijl de andere grensherkenningspunten uit 176x stammen: Finland was toen nog deel van Zweden en werd pas later zelfstandig. Op de achtergrond Pältsan.
Een eigenschap van het wandelen is dat zo'n berg erg ver lijkt. En dan gedurende een hele dag trek je voorbij en staat zo'n punt centraal.
Niet elke dag dat je dit ziet bij het koken.
En het zicht vanaf het kamp, eigenlijk de pas waar je over komt.
Het zicht vanaf de kleine Jerta.
Lapporten bij ondergaande zon, of naja ondergaand. Ongeveer dan. Om half 2 staat die alweer vrolijk te branden.
En Torneträsk.
Helemaal rechtsonder staat dit gebouw, deel van mijn fascinatie voor dit gebied:
Vanaf 16 of 1700 was al bekend dat er ijzer in de grond zat in dit gebied, maar het kan alleen in de zomer gewonnen worden en in de winter met de slee vervoerd worden. Gekkenwerk dus. De Engels hebben geprobeerd een spoorlijn aan te leggen maar zijn er failliet op gegaan. In 1903 werd het stuk Kiruna-Narvik geopend en daarmee de mogelijkheid om op grote schaal ijzer te gaan winnen. Als je naar het gebied kijkt, dan is het logisch dat hier de spoorlijn ligt alleen de ontberingen die die mannen moeten hebben doorstaan om in dit landschap een spoorlijn aan te leggen... Ongelovelijk. In Abisko, bij dit gebouw was een rangeerterrein omdat het vanaf dit punt omhoog loopt. Er werd dan een extra trein aangekoppeld om tot aan de grens mee te helpen, maar alles op kolen en dat was gekkenwerk. Toen de Zweedse Rijksdag in 1915 aankondigde dat ze wilden dat er meer ijzer gewonnen moest worden, moest daar dus iets gebeuren. Terwijl de hele wereld aan het experimenteren was met een elektrisch tramlijntje hier en een straatlamp daar, vonden ze in Zweden dat het tijd was om een hele spoorlijn te elektrificeren. Gekkenwerk! In Porjus, 60km van Gällivare en 200km van Kiruna werd een dam gebouwd voor de stroom in niemandsland. Er lag alleen een pad dat door een enkele avonturier gebruikt werd. Mannen werden per kilo betaald en droegen soms wel 120 kilo over die 60km. En toen in 1917 was het zover, met de rudimentaire kennis van toen werden er transformatorgebouwen gebouwd, zoals deze, om de spanning op de 15000V te houden. En tegenwoordig... 30 ton aslast met een totaalgewicht van 8600 ton. Locomotieven met 2800kN starttrekkracht, ofwel 10 van de bekende Nederlandse locomotieven. Echt ongelofelijk, technische porno
