Hornenacht 2019, wat een nacht !!
Bij het schrijven van dit verslag is de rust inmiddels weder gekeerd en de Pastellblauer weer ontdaan van zijn vettig modderpak.
Gisteren 16 November was het de nacht van de Hornenacht, lang naar uit gekeken, belangrijke afspraak op onze rally kalender.
Deze 46e editie was voor ons de 3e editie, na de grote blunder van vorig jaar hopen we er nu op dat het deze "blundervrij" zal blijven, maar of dat gaat lukken?
Zoals altijd is de startlocatie de Schuttershoeve in Weert en starten de eerste deelnemers vanaf 17:01, dan is het netaan donker, elke minuut 2 deelnemers uit verschillende klassen. met startnummer 12 Mogen we om 17:06 van start gaan.
We hadden voorgenomen niet eerst te gaan "intekenen" maar direct vertrekken om zo zoveel mogelijk vooraan in het deelnemersveld te blijven. Deel 1 bestaat uit 5 verschillende systemen waar we 2 uur en 3 kwartier te tijd voor krijgen.
We rollen er lekker doorheen, maar helaas wel veel bebouwde kom waar 30km/u de max is, en dat is met kromme tenen rijden. De eerste 3 systemen gaan eigenlijk wel lekker, alhoewel de omgeving die dit jaar gekozen is niet de mooiste/uitdagenste is.
Dan krijgen we een stuk bol-pijl op een industrie terrein waar er een fout in zit waarmee blijkbaar vele mee geworsteld hebben, achteraf bleek dat wij dat nog best snel maar niet foutloos opgelost hadden.
Dan nog een stukje pijlen rit met een geniepige herconstructie.
Daarna was het pauze met buffetdiner, dit jaar niet in Weert, maar in Stevensweert, met een wandeling van 10 min van parking naar de zaal (slecht!)
Deel 1 hebben we weten af te ronden met 9 minuten extra tijd en 2 fouten, één in de bol-pijl, en één in de pijlenrit waarbij de kortste route over een "wit" weggetje zou lopen, maar die witte weg was op onze kaart toch duidelijk groen, stja en groene wegen bestaan niet, en dat was zelfs de instinker van de oefenrit 4 weken geleden, gekke uitzetters ?!?
Na een uur verplichte pauze mochten we om 20:57 op pad voor nog eens 2 uur en 3 kwartier rally plezier. Nu verdeeld over 4 kaartlees systemen, met ook de beruchte visgraat.
Eerst een flinke sectie pijlen rit, daarin een paar keer verkeerd gereden, weg kwijt totdat na een klein uurtje het noodlot echt toe sloeg. Een losgeslagen boer, die schijnbaar boven de wet staat, naderde ons met groot licht met zijn "verrijker" (een soort heftruck voor op het land) en probeerde ons aan zijn lepels te spiezen. Petra helemaal van slag, doodsbang, zette de bmw in de R om even een stukje achteruit te kunnen om zo langs de verrijker door de berm te kunnen vluchten, maar BOEM, natuurlijk staat er al een andere deelnemer achter ons.
Toch lukt het haar om de spiezende boer te ontwijken en we zijn er vandoor. Ik zeg, de schade regelen we wel als we terug zijn.
Even verder stoppen om op adem te komen, achter ons is het een bende van jewelste, de boer heeft zij voertuig dwars over de weg gezet en laat er dus niemand meer door, achteraf horen we van andere deelnemers dat er met die boer totaal niet te praten viel, hij zal wel zwaar aan de drugs hebben gezeten. Hij heeft ook nog geprobeerd de Volvo waar we tegenop geknald waren op zijn lepels te scheppen.
Na een kwartier wachten is Petra over de ergste schrik heen en gaan we langzaamaan verder. Maar ik merk al dat ze totaal niet meer geconcentreerd is, en eigenlijk alleen nog maar naar huis wil. We moeten nog 2 uurtjes, en dat word dus zwaar voor ons allebei.
De pijlenrit ronden we af met 1 fout, daarna de beruchte visgraat, hierbij is concentratie voor de bestuurder van uiterst belang. Het lukt ons toch nog hier foutloos doorheen de gaan, maar wel erg langzaam.
Dan nog een flink stuk baril, met moeilijke herconstructies, dit blijkt achteraf voor ons de nekslag te zijn, tot nu stonden we nog eerste maar met 4 fouten in dit deel is het gedaan, de aanrijding met boer en deelnemer blijkt dan toch zijn tol te eisen.
Als laatste nog een stukje punten vrij tot aan de finish, het lijkt erop dat we toch nog binnen de 30 minuten straftijd blijven ondanks dat Petra totaal niet meer aan te sporen is gas te geven (snap ik ook wel hoor).
Met nog een foutje erbij en 25 minuten aan de broek zijn we om 00:06 terug bij de Schuttershoeve. Ik lever de kaart in (op dat moment hebben we nog geen idee hoe goed of slecht we het gedaan hadden) en breng Petra daarna naar huis, dan ga ik nog alleen terug voor bijkletsen en prijsuitreiking, hoop op een podium was natuurlijk allang vervlogen, en kampioenschap ook om zeep.
Eerst even de deelnemers van de Volvo 240 opzoeken waar we tegenop geknald zijn, gelukkig begripvolle mensen die ook uit Weert komen, dus spreken we af dat we de schade afhandeling de volgende dag doen. Oh ja alleen de volvo heeft schade, de Pastellblauer is er vrij van gebleven door de trekhaak die als buffer gediend heeft.
Onder het genot van een welverdiende Karmeliet praten we bij met mede deelnemers waarbij de boer toch wel het hoofd onderwerp blijkt te zijn.
Tegen half twee zijn de punten geteld en blijkt dat we ondanks alle tegenslag toch nog de 2e plaats hebben weten te behalen.
Een 2e plaats met gemengde gevoelens, die ons lang zal blijven heugen. Ook dat hoort erbij!!
Binnenkort zullen de fotografen hun beeldmateriaal wel publiceren en plaats ik hier de mooiste eruit.