Het geval wil dat de rechter zijde voor wat betreft wielkastdrager en omgeving met erg meegevallen is, althans het werk eraan. Dus vol goede moed begon ik aan het einde van de middag aan de linker zijde. Er zat hier wel wat plamuur, dus ik heb de gasbrander gepakt en heb die troep eraf gestookt. Mooi werk om te doen!!
Om te beginnen wilde ik weten waarom deze vreemde knik in de rand van het spatbord zit.
Daarna wilde ik weten waarom hier zoveel plamuur lijkt te zitten
Deze hoek is er later in gezet, eens onderzoeken of dit te herstellen is of dat het exit is voor dit stuk blik.
Als je goed kijkt zie je een dubbel randje zitten. Hoort niet, moet anders…
Dit moet vlak metaal zijn, ik zie een overlappend deel…
Meer lasnaden
En nog meer gesmeer met plamuur….
Dus de gasbrander erop en krabben maar!
Op plekken 4 mm dik!!
De kat krabt de krullen van de trap… ehh auto….
De langsdrager moest eraf om verder te kunnen, dus de puntlassen uittekenen.
Deze langsdrager zit met precies NUL lassen vast aan de veerpootschotel. Had de andere kant nog tenminste één, deze zijde niets! En er horen een stuk of 12.
Een stuk van het front af gesloopt en dan is er ineens weer dat dubbele randje. Een brok roest. Het blijkt een randje van een vorig front te zijn, dat voor het gemak tussen wielkast en
nieuw front mocht blijven zitten. Verwijderen en het goed doen was ook wel weer veel moeite…
En toen de stoute schoenen maar aangetrokken en de hele rotte en verpeste bende er uitgezaagd. Is eerlijk gezegd wel een van de meer spannende acties.
Het verwijderde deel.
Op het snijvlak is mooi te zien dat er op plaatsen meer plamuurdikte zit dan plaatdikte.
Tussen wielkast en veerpootschotel zit iets bruins.
Donormateriaal moet ook even kaal, gelukkig komt dat er mooi onder vandaan.
Donor samen met z’n voorganger op de foto.
Later in dit theater: hoe de donordelen hun plaats krijgen!