Raymond's ///M en ///M's projecten draadje

[Jeroen]

Precies, niks alarmerends maar met een volgende trip met bepakking in het vooruitzicht is dit een mooi moment. Leverbaarheid van spullen is best lastig af en toe, BMW AG loopt zo hard niet meer om het oude spul rijdend te houden en olie begint ook in bepaalde gevallen al schaars te worden. Keek recent naar de beschikbaarheid van Castrol Syntrax Limited Slip 75W-140 maar die is niet heel ruim. Kan ook betekenen dat er een nieuwe versie aan komt natuurlijk.

[raymondw]

Verse spullen is gewoon fijn, Raymond. En ach ja, levensduur versus gebruik. Heb je het idee dat het onveilig was, zoals je reed? Volle bepakking op de autobahn of in de Alpen, dan is het wat anders. Dus nu een goede keuze.

Geen risico bij het gebruik in Nederland, in de praktijk (1) zakelijke tripjes waarvoor ik de tijd neem en binnen de regels blijf en (2) lokaal gebruik binnen de regio. Wel een risico met zware belasting op grotere afstanden tijdens de wisseldagen in het zomervakantieverkeer. Verder denk ik dat comfort wat toeneemt doordat de onbalans met nieuwe schijven minder is dan met de oude sleetse schijven.

[BertjeConti]

Wel balen als de beschikbaarheid van de Mobil1 5W50 in gevaar komt.
Het is ook de geliefde olie voor de motortjes van mijn wagenparkje, gelukkig heb ik nog voorraad in de chemie kast.
Maar beschikbaarheid van grondstoffen en producten is momenteel een algemeen probleem aan het worden, waar we voorlopig nog niet vanaf zijn.

Waar ik wel versteld van sta is dat je E28S nauwelijks windgeruis vertoond op hoge snelheid. De E12 en E28 cas verschillen nauwelijks van elkaar, in in onze E12 ervaar ik juist een behoorlijk toenemend windgeruis vanaf zeggen 110-120kmh, tegen de 200 was het echt enorm te noemen. Wellicht dat het schuifkanteldak daaraam debet is.
De E39 doet dat stukken beter, maar die heeft ook geen gat in t dak.

Alvast fijne en veilige reis Raymond, naar Oostenrijk gok ik.

[Jeroen]

Te weinig ervaring met E12's met dakjes, wel met E28's. En die kunnen idd heel stil zijn, mits de rubbers van het dak niet al te gekrompen en/of verdroogd zijn, dat kan natuurlijk ook een rol spelen bij jouw auto. BMW vraagt leuk geld voor die stripjes trouwens. Maar ik kan mij niet voorstellen dat de jouwe luidruchtig hoort te zijn met 't dakkie dicht, dat is een E21 ook niet.

[Wilmo]

Ik heb de olie laatst nog gewoon bij Autodoc besteld. Ook ebay lijkt nog genoeg te hebben.

Fijne vakantie met de E39!

[raymondw]

Ik heb de olie laatst nog gewoon bij Autodoc besteld. Ook ebay lijkt nog genoeg te hebben.

Fijne vakantie met de E39!

Hey Jan-Willem,

Thanks; Autodoc is te duur met die olie. Bij longlife100.de heb ik de laatste keer €8,- per liter betaald. Autodoc vraagt meer dan €13,- voor dezelfde hoeveelheid. Zelfs met de verzendkosten is dat een aanmerkelijk verschil. Ik heb nu een flacon op ebay.de besteld.

[Wilmo]

Ah, dat zou kunnen natuurlijk. Ik had van voorgaande jaren telkens een litertje gespaard, dus dit jaar heb ik maar een liter nodig. Dus die ging gewoon mee met een bestelling die al stond, scheelde verzendkosten.

Maar we kunnen ondertussen wel eens nadenken over een vat!

[raymondw]

Inmiddels is onze E39 met zijn bijna negentien jaar best wel op een respectabele leeftijd. Menigeen vraagt wel eens: “wordt het niet eens tijd voor wat nieuws ? ”. Als ik dan zo naar het huidige aanbod kijk wordt ik niet blij van al dat nieuws, dus zolang als dat dat enigszins verantwoord is, zullen we de E39 blijven aanhouden. Ook Annie en Wouter vinden de E39 een hele fijne auto en dus is er best veel draagvlak thuis. Alleen in de zomer, wordt het elke keer weer wat spannend als de zomervakantie voor de deur staat. Met het hele gezin incl. bagage voor nu vier volwassenen naar Oostenrijk is toch best wel een opgave voor zón oud beestje. We vragen daarom ook niet meer het maximale van onze touring. Daar helpen we ons zelf ook wel een beetje mee, omdat we om de drukte te vermijden pertinent weigeren om op zaterdag te gaan rijden. We gaan steevast een dag eerder, maar dan ook wat vroeger weg. Maar voordat het zover was moest er nog wel een rondje vloeistoffen gedaan worden, dus afgelopen donderdag hebben we nog snel even de motorolie en remvloeistof ververst. Wel zo fijn! Met verse vloeistoffen en de banden op de juiste spanning ging op de avond voor vertrek ineens het DSC controle lampje branden. Niet erg, we kunnen wel zonder waakhond; dat zoeken we later wel uit.

Vanwege de wegafsluitingen op de A45 bij Lüdenscheid kozen we voor dezelfde route via de A30/A33/A44 naar de A7 om deze bij Schweinfurt voor de A70/A73 richting Bamberg/Erlangen in te ruilen. Deze is rustiger dan de vrij smalle A3 naar Nürnberg, maar sluit daar bij Erlangen wel mooi op aan. Mede door het gekozen tijdstip was het lekker rustig en konden we mooi opschieten waardoor we even voor elven al bij München waren. Op een klein beetje drukte na viel de A99 en de A8 richting Salzburg ook wel mee, maar deze laatste hebben we bij Holzkirchen al verlaten om binnendoor via de Tegernsee en Achensee naar onze eindbestemming in het Zillertal te rijden. Deze route is niet alleen korter, maar ook een stuk mooier en van zwaar vrachtverkeer gevrijwaard. En dat maakte dat het laatste stukje behoorlijk relaxed was. Bovendien leek Audi daar R8’en aan het weggeven ; maar dat zal wel een persevenement zijn. Na een korte stop bij de Achensee kwamen we zonder al teveel gedoe voor in de middag in Gerlos aan.

Helaas wel met een klein kanttekeningetje; op de Achenpass kwam er we een foutmelding bij, namelijk het EML lampje, maar deze heeft, ook al dooft deze niet vooralsnog geen gevolgen op performance en verbruik. Gezien de hoogte waar we nu bivakkeren vermoedt ik een causaal verband met een degraderende LMM of O2 sensor(en) waardoor de DME een out of range melding afgeeft. Ook dat zoeken we na terugkeer in Nederland wel uit.

[BertjeConti]

Najah, als het bij lampjes in het cluster blijft...ik gok op de O2 sensoren.

De route langs aachensee en tegernsee is inderdaad een veel mooiere, fijne vakantie op de Gerlospas.

[Jeroen]

Ach, ik denk dat de betrouwbaarheid meer afhangt van onderhoud dan van leeftijd, dus ik zou mij niet zoveel zorgen maken over dat laatste. Wel lullig dat je eea aan voorbereidingen doet en dan toch twee lampjes aan gaan, maar dat lijkt mij met een op meerdere fronten zwaardere belasting vooralsnog niets zorgwekkends, kan idd zomaar een haperende ABS sensor of vervuild tandrad op de naaf zijn gecombineerd met een lambdasonde, dat zijn wel the usual suspects.

Eerst maar eens vakantie vieren, je zit iig in een prachtige omgeving. Veel plezier daar!

[uwbuurman]

Bij mijn 16 jaar oude e91 gaat om de paar maanden iets mis, wat leidt tot een melding dat mijn dsc is beperkt. Nog nooit wat aan gedaan, gaat vanzelf weer uit. Geen idee wat het probleem is, hij slaat geen foutcode op. Lekker sturen, Raymond!!

[raymondw]

In het Zillertal ben je, vooral als je niet in Mayerhofen zit afhankelijk van je auto om van A naar Bezienswaardigheid te komen. Lees, bij een volgende keer vakantie in het Zillertal (waarom niet, is mij prima bevallen) boek ik een vakantieappartement in Mayrhofen omdat dat het plannen van een bergtocht naar bijv. de Ahornspitze net wat makkelijker maakt. Doordat we onze onderkomst wat verder van Mayerhofen hadden geboekt kreeg de E39 afgelopen week behoorlijk wat kilometers voor zijn kiezen. Een deel van deze kilometers werd verreden aan een dagtochtje over de gehele Zillertaler Hohenstrasse die al wat langer op mijn lijstje stond.



Nou gaat dat vergeleken met de vierde groep in de Eiffel tijdens onze vakanties wel wat rustiger aan toe waardoor ook ik als bestuurder aan het sightseeing toekom. De Zillertaler Hohenstrasse is geen grote Alpenpas, maar vanuit het dal moet je toch wel meer dan veertienhonderd meter klimmen vooraleer je op het hoogste punt aangekomen bent. Even ter vergelijking, de beklimming van de Col d’Íseran vanuit Val d’Isere is niet veel korter ! Ondanks dat een M54B30 zeker in een E39 geen strepentrekker is (daarvoor heb ik hem ook niet) had ik ondanks een continu oplichtend EML lampje onder alle omstandigheden meer dan voldoende koppel, ergo van performance verlies was niets waar te nemen.

Omdat ik toch wilde begrijpen waardoor dat komt heb ik via WhatsApp met Steve van gedachten gewisseld. Mijn eigen hypothese werd daarbij al gauw ontkracht omdat Steve redeneerde dat de lambda sensoren achter de KAT alleen maar voor de (wettelijke) bewaking van het emissie controlesysteem is en deze dus geen impact op de performance hebben. Deze verklaring klinkt ook wat plausibeler omdat ook tijdens andere tochtjes die week, waaronder een trip naar de Schleigeis Stausee ik de E39 op geen enkele fout kon betrappen. Dat bleef ook tijdens de transfer naar Heiligenblut waarin we de Gerloss strasse en de Groβglockner Hochalpenstrasse moesten tijden zo.

Bij het oliepeilen na aankomst in Heiligenblut bleek dat ik 300 milliliter aan Mobil1 5W50 moest bijvullen. Omdat de olie net voor vertrek naar Oostenrijk ververst is, mag je dat als uitgangspunt voor het intrinsieke olieverbruik hanteren. Geëxtrapoleerd naar een standaard volume-eenheid (liter) kom ik bij benadering uit op een olieverbruik van een liter op 3900km. Dat is denk ik warempel geen verkeerde waarde voor een M54B30 met bijna 290k kilometer op de klok. KVS verbruik is nihil, dus koelsysteem is in goede staat. Verder heb ik gezien dat de vacuüm slangetjes naar de luchtpomp aan de uitlaatzijde al weer behoorlijk zijn uitgehard.

Inmiddels heb ik bij Bergwerf een aanvraag voor vier nieuwe lambda sensoren neergelegd zodat ik de deze gefaseerd kan gaan vervangen. In eerste instantie de twee achter de KAT om te kijken of dat de fout oplost en als het EML lampje eenmaal is gedoofd als preventieve maatregel ook de twee lambda sensoren die voor de KAT geplaatst zijn. Dan pak ik tegelijkertijd de vacuüm slangetjes wel mee.

[raymondw]

Ik begin steeds meer een aversie te krijgen tegen de z.g. geïndustrialiseerde vakanties met het vliegtuig naar een ver weg bestemming om daar op een eigen (ei)land te gaan zitten en alleen maar te gaan consumeren. Een vlieg-of vaarvakantie zul je ons dus ook niet snel zien maken. Liever trek ik erop uit en ga de natuur in of bezoek een museum of een culturele gelegenheid. Binnen ons gezin is dat best wel een kleine uitdaging omdat mijn beide kinderen v.w.b. hun algemene ontwikkeling erg verschillend zijn. Onze oudste Wouter heeft inmiddels zijn rijbewijs en zit in het laatste jaar van zijn niveau vier opleiding aan het ROC. Onze jongste daarentegen, is (cum laude) geslaagd voor het Gymnasium en gaat komend jaar studeren aan de technische universiteit. Het zou dus ook zomaar kunnen zijn dat onze jongste voor de laatste keer mee is geweest.

Onze vakantie begon op vrijdag 29 juli vroeg in de ochtend. De dag ervoor nog even snel de olie en remvloeistof van de E39 gewisseld omdat we op beide bestemmingen toch wel van de auto afhankelijk zijn. De eerste bestemming was Gerlos in het Zillertal. I.v.m. de afsluiting van de Ramede Talbrucke van de A45 bij Lüdenscheid reden wij via Kassel en Bamberg naar het zuiden. Mede daardoor werd München al vroeg gepasseerd zodat we het laatste stukje via de Tegernsee en Achensee naar het Zillertal konden rijden. Dat rijdt toch wat rustige dan de gebruikelijke route via de A8/A93 richting Oostenrijk. Bijkomend voordeel was dat ik ook geen AB-vignet hoefde te kopen.



In het Zillertal brachten we onze tijd met wandelen en het maken van wat kleinere bergtochtjes door. Niets spannend, maar daar zaten wel een aantal mooie tochtjes bij. De eerste dag reden we via de bekende Gerlos Bundesstrasse naar Krimml. De bekende watervallen daar was voor ons slechts onderdeel van het plan. Daar moesten we toch langs om bij het hoger gelegen Krimmler Achental te komen. Deze is onderdeel van de z.g. Hohe Tauern, een nationaal park waarin toerisme, veehouderij en natuurbeheer samen lijken te gaan. Je vindt daar geen massatoerisme; niet dat het er niet is maar deze massa blijft veelal in het eerste deel van de bekende waterval hangen.



Een andere bezienswaardigheid in het Zillertal is de Zillertaler Höhenstrasse. Deze tolweg loopt hoog boven het Zillertal en biedt een prachtig uitzicht over de Zillertaler Alpen incl. de Alpen hoofdkam vanaf Hintertux tot aan het Oost Tiroolse deel van de Hohe Tauern.



Een dag later zijn we naar de Schlegeis Stausee geweest. Deze kan je alleen via een eenrichting tolweg welke door de energiemaatschappij aldaar wordt beheerd bereiken en sterk aan de Staller Sattel doet denken. Wees er wel vroeg bij want de parkeercapaciteit is beperkt en vol is vol. Ben je te laat, dan heb je pech en kom je alleen met het OV naar boven. Dat werkt eigenlijk best wel goed, maar als je zoals wij naar de Olpererhutte wilt, moet je toch wel vroeg zijn omdat dit bijna zevenhonderd meter klimmen is. Dat kan in minder dan twee uur, maar omdat het een populaire bestemming is en het onder dagjesmensen (veelal zonder Alpine uitrusting) een populaire bestemming is, haal je dat tempo niet. Op zich niet erg, want we hebben de tijd en het uitzicht op de Hochfeiler was geweldig.



Als je op enig moment een achttien jarige jongvolwassene in de lucht ziet springen en vraagt wat er aan de hand is kom je dit lieveheersbeestje tegen. Tja, zelfs in het Wierdenseveen en de Sallandse heuvelrug leven ze, maar ik ben ze nog nooit tegen gekomen.



Een van de andere doelen die ikzelf had was om de bijna drieduizend meter hoge Ahornspitze te beklimmen. Dat kan vrij gemakkelijk vanuit Mayerhofen, maar omdat in de namiddag onweer voorspeld werd, was dat een te groot risico, ergo we zijn naar de Edelhutte gelopen en vandaar uit weer gemoedelijk terug. Het onweer kwam vroeger dan verwacht, dus het was maar goed dat ik de Ahornspitze links heb laten liggen; die bergen die blijven wel.



Na een weekje zat onze tijd in het Zillertal erop en reden we kort na het ontbijt door naar Heiligenblut in Karinthië. Heiligenblut is het eerste dorp dat je tegenkomt als je aan de zuidzijde van de Grossglockner Hochalpenstrasse afdaalt. Net als bij de vorige vakantie hebben we een abonnement van drie weken voor de Grossglockner Hochalpenstrasse gekocht. De meerkosten daarvan heb je er na twee keer al uit en met kenteken herkenning kun je elke keer gewoon doorrijden. Het is dat ze dar geen aparte poort voor abonnement houders hebben, maar ja je kan niet alles hebben.



Het kan in ze zomer zomaar zijn dat je speelgoed van uiteenlopende aard tegenkomt. Het speeltje van de afgelopen week is toch wel de zwarte 507 die ons vanuit Heiligenblut tegemoet kwam rijden. Het lukte helaas net niet om daar een plaatje van de schieten. Maar een mooie E3 is toch ook niet te versmaden toch? Of wat te denken van deze M3 Competition ? Vergeleken met al die bombastische konijnenhokken (SuV’s) van tegenwoordig is dat ondanks die neus best een verademing. Moet eerlijk zeggen dat die neus ook wel went en eigenlijk zonder al die bling-bling van die konijnenhokken (X-poten) er niet eens zo slecht uitziet.



Maar terug naar de dagelijkse activiteiten. Een andere no-brainer in Karinthië is de aanschaf van de z.g. Karnten Card. Voor de Grossglockner Hochalpenstrasse heb je er niet veel aan, maar als je wilt zwemmen, een museum of tentoonstelling bezoeken of ergens met de kabelbaan omhoog wil heb je de aanschaf kosten er al na een paar keer uit. Ook heb je gratis toegang tot de Nockalmstrasse, al ligt deze net te ver van Heiligenblut.



Ook in Karinthië hebben we veel gewandeld en geklommen, waaronder de 3250 meter hoge Ankogel bij Mallnitz.



Omdat ik met Wouter was vond ik het op de kleine Ankogel wel genoeg omdat voor de laatste 150 meter kletterervaring een vereiste is en Wouter deze nog niet heeft opgedaan. Voor een eerste keer is het laatste stukje naar de hoge Ankogel net iets teveel van het goede omdat de topgraat vrij luchtig is. Maar de kleine Ankogel is met 3100 meter ook niet te versmaden omdat om daar te komen wel de restanten van een gletsjer gepasseerd moet worden voordat je bij de steile flanken van de Ankogel zelf komt en die pak je wel even mooi mee..



Annie en Thomas hadden die dag een ander plan, dus zij reden door naar het wat verder op gelegen Spittal. Afstanden zijn in Karinthië veel minder een probleem, je rijdt er voor je plezier. Maar dan moet er wel op tijd getankt worden en eenmaal terug in Mallnitz bleek dat ze mij met een resterend actieradius van net geen zestig kilometer hadden opgescheept. Dat gaven ze ook netjes aan, maar dat is wel een uitdaging als je terug naar Heiligenblut moet rijden. Dat red je (bergop) gewoon niet, dus ook hier kregen we een uitdaging omdat in het eerste de beste dorp (Mallnitz) geen benzine pomp te vinden is en het tweede dorp (Obervellach) alleen maar een witte pomp die alleen maar Super E5 aanbiedt. Gezien de problemen met normale E5 die Jeroen i.c.m. de E46 van Tamara ervaarde ben ik blij dat ik niet aan de druk van mijn gezinsleden heb toegegeven om in Obervellach ook maar een kleine hoeveelheid normale E5 te tanken, ergo ik liet die ondanks de heftige protesten van mijn gezinsleden links liggen en koos ervoor om naar het eerstvolgende fatsoenlijke tankstation van Eni even voor Winklern door te rijden. Aldaar bleek dat op net geen vier liter, de tank leeg was! Niets te vroeg dus en essentieel voor de laatste dag.

De laatste dag was het echt Kaiserwetter en een mooie gelegenheid om met zijn vieren naar de Salmhutte te wandelen. De Salmhutte dateert al van begin 19e eeuw en is de eerste tussenstop op weg naar de Grossglockner. Desalniettemin geldt de tocht naar de Salmhutte als een op zich zelf staande tocht die bij het Glocknerhaus vlak voor de Frans Jozefshohe begint. Daarvoor kwam al die verse peut goed van pas omdat we daarvoor eerst omhoog moesten rijden wat met een koude motor ondanks het korte stukje wel wat meer dan vier liter kost. Na een vijftien kilometer parkeerden we de E39 brutaal bij het Glocknerhaus en begonnen aan de bijna negen kilometer lange tocht. Deze begint met een snelle afdaling naar het honderdvijftig meter lager gelegen stuwmeer dat door het smeltwater van de behoorlijk gekrompen Pasterze gletsjer gevoed wordt. Daarna volgt een steile klim om de eerste zeshonderd meter te overwinnen.



Na nog een korte klim en een wat technisch stukje kwamen we in wat makkelijker terrein waarin we geleidelijk aan de laatste tweehonderd hoogte meters naar de eindbestemming van de dag overwonnen. Overigens, met de auto kom je hier niet!



Als je weet waar je op moet letten kom je zelfs Edelweisjes tegen.



Uitzicht op de Grossglockner met op 3450 meter hoogte de Aartshertog Johan hut.Daarvoor moet je nog een paar uur verder lopen.



Maar na ruim twee weken was het op maandag 15 augustus uit met de pret en werd het tijd om weer terug naar huis te rijden. Toevallig kozen we daar een feestdag voor waardoor Beieren bijna van vrachtverkeer was gevrijwaard. Wel zo prettig, maar eenmaal dichter naar Nederland veranderde dat beeld en ging ik me meer en meer aan die Brummi's die om willekeurig welke reden op de linkerbaan moesten gaan rijden ergeren. Dat kost ze veel tijd waardoor het tempo op de linkerbaan stokt en dat leidt dan weer tot vele ergernissen, niet alleen bij mij maar vooral bij locals die dan elk gat op de rechterbaan gebruiken om een paar plekjes te winnen zodat ze de eerste de beste vrije ruimte optimaal kunnen benutten.

Al met al heeft de E39 het weer prima gedaan. Het olieverbruik gedurende de tweede helft van de vakantie was precies hetzelfde als gedurende de eerste helft van de vakantie, dus dat is prima. En eenmaal terug in Nederland doofde het EML lampje weer -> verbazingwekkend. De enige correlatie die ik kan bedenken is de dichtheid van de lucht. Ik zal daarom eerst het storingsgeheugen uit laten lezen voordat ik de beslissing neem of de Lambda-sensoren al dan niet vervangen gaan worden.

[BertjeConti]

Prachtige write-up van je vakantie Raymond. Ik krijg echt zin om Oostenrijk ook maar weer eens aan doen.

Wat betreft je aversie tegen die geindustraliseerde (vlieg) vakanties, helemaal mee eens.
Ik begrijp ook niet hoe het in godsnaam in deze tijd nog mogelijk is dat er zo goedkoop gevlogen kan worden.

Top dat je E39 zo trouw blijft, eigenlijk kun je niet milieu bewuster rijden.
Iedereen die zijn auto inruild tegen een zogenaamd schone e.v. of hybrid beseft dus niet dat zijn inruiler gewoon ergens anders op deze aardkloot verder gaat vervuilen, en snapt ook niet hoeveel co2 uitstoot de productie van een e.v. wel niet veroorzaakt alvorens 1 meter gereden te hebben.

[uwbuurman]

Dat klinkt als een hele mooie vakantie, Raymond. Prachtig beschreven en leuk gedetailleerd om het goed te kunnen meebeleven, als je een beetje bekend bent daar.